Voorbeschouwing


Het was oorspronkelijk de bedoeling om deze keer te reizen langs de echte westkust van Californië, Oregon en Washington. Naarmate de reisplanning echter vorderde werd de roep van de onwaarschijnlijke natuurpracht van de Canadese Rockies luider en luider, in zoverre dat er besloten werd om slechts een stuk van de westkust te bezoeken en dan opnieuw richting Jasper te trekken.

Het wordt een vakantie waarin we heel wat wandelingen in het hooggebergte hopen te doen.

24 juni - Brussel - San Francisco


 

ma 24/06  11:05 - 14:35 Brussel (BRU) - Atlanta (ATL)              DL81  B767       --> Flying time : 9u00

ma 24/06  17:35 - 20:00 Atlanta (ATL) - San Francisco (SFO)    DL241  B757     --> Flying time : 4u35

We vertrekken uit Brussel met 50min vertraging maar komen toch netjes op tijd aan in Atlanta. We hebben een voorziene overstaptijd van iets minder dan 2 uur, net voldoende om de nodige formaliteiten te vervullen en de bagage opnieuw in te checken.  Als we bij de gate komen zien we echter dat onze volgende vlucht een vertraging heeft van 55min, omwille van het drukke luchtverkeer boven San Francisco.
We vertrekken tenslotte, na nog een uur taxiën en vliegtuig-rijtje-schuiven op de luchthaven van Atlanta, omstreeks 18u richting San Francisco waar we om 20u aankomen.

De documenten voor de huurauto zijn al van thuis uit ingevuld en we kunnen dus direct naar de garage van Alamo om de auto op te halen.  Deze keer is het een Chevrolet Equinox geworden.  In tegenstelling tot de aprilreizen hechten we voor deze reis meer belang aan comfort dan aan high clearance en/of 4WD.  Het is een full-option auto tot en met achteruitrijcamera en schuifdak.  Dit wordt onze "thuis" voor de volgende 3 weken.



We rijden direct door naar het hotel, de Howard Johnson San Bruno.  Hier waren we ook afgelopen december en dat was toen goed bevallen.
We hebben er toen ook een niet zo aangenaam incident meegemaakt : voor het eerst in ons leven 911 gebeld (zie onze blog van de reis december 2012).  Aan de receptie krijgen we ook nu weer een bijzonder koude douche over ons heen : de man had in het ziekenhuis enkele dagen later nóg een beroerte gekregen en was daaraan gestorven....Dat was toch wel even schrikken...
We stappen om 22u onze kamer binnen.  We waren dus net 24u onderweg geweest.

Het weer : zowel Brussel als Atlanta als San Francisco : grijs en grauw.  In Atlanta wel bijzonder zwoel.

Overnachting in Howard Johnson San Bruno
Aantal km gereden : 10

25 juni - San Francisco - Pinnacles NP - Tulare

 
 

We waren in 2010 in België één van de eerste gebruikers van GoPro en zijn inmiddels aan ons derde toestel toe.  We hebben dus wel een boontje voor die handige camera en in december laatstleden bezochten we de kantoren van GoPro.  Niettegenstaande we er onaangekondigd binnenvielen werden we toch bijzonder vriendelijk onthaald en de mensen excuseerden zich uitgebreid omdat ze ons niet beter konden ontvangen omwille van het feit dat ze net verhuisd waren naar de nieuwe gebouwen.  Ze gaven ons enkele goodies mee en we spraken af dat we dit bezoek, nu wél op afspraak, vandaag zouden overdoen.
Om 10u kwamen we er aan en we werden er bijzonder goed ontvangen. We kregen een rondleiding door de verschillende afdelingen en enkel bij de research-afdeling werd vriendelijk gevraagd om geen foto's te nemen...begrijpelijk...


Wat een fantastisch uitzicht over San Francisco Bay tijdens het werken voor GoPro.


We kregen tal van goodies in de handen gestopt, T-shirts, petten, stickers, tassen én, top of the bill, een reserve-case voor onze nieuwe GoPro.
Na nog wat nababbelen over oa de relatie tussen GoPro en DJI vertrokken we er rond 11u. We werden nog uitgenodigd voor de lunch, maar dan zou ons tijdschema wel heel erg in de war komen...

We rijden ook nog eens langs de HQ van Facebook en gaan tot aan de receptie. Veel valt er hier echter niet te zien en het logo van FB is vandaag net bedekt  met dit van Instagram.
Wel een merkwaardig adres toch...


Ons eerste National Park voor deze reis was Pinnacles National Park (voorheen Pinnacles National Monument). 


Het park werd in 1908 opgericht door president Roosevelt om de overblijfselen van een oude, uitgedoofde vulkaan én het landschap daar omheen te beschermen. Het huidige uiterlijk van de Pinnacles werd gevormd door erosie als gevolg van wind, ijs en regen.
Het park is door de rotsformaties verdeeld in een oost- en westkant. Aan de oostkant van het park vind je een lager gelegen gebied met water, terwijl de westkant wordt gedomineerd door steile wanden. Aangezien er geen doorgaande wegen door het park lopen kun je alleen te voet van oost naar west komen.
Het park biedt zeer veel wandelpaden o.a. naar de grotten Bear Gulch Cave en Balconies Cave. In Bear Gulch Cave is de thuishaven van een kolonie Townsend´s big-eared vleermuizen. Deze kolonie is de grootste kolonie tussen San Francisco en Mexico waar jongen geboren worden. Deze vleermuis heeft een beschermde status. De grot is gesloten van half mei tot half juli omdat de vleermuizen hun jongen dan grootbrengen.
Sinds 2003 maakt Pinnacles NP deel uit van het California Condor Recovery Program waardoor het nu zo'n 30 vrije condors huisvest.


Je kan er meerdere wandelingen doen.  Wij kozen oorspronkelijk voor de Condor Gulch Overlook / High Peaks Trail, een wandeling van zo'n 7,5 km (totaal).  
We zijn inmiddels wel wat gewoon inzake veeleisende wandelingen, maar vandaag beslisten we al heel snel dat de hike zou beperkt worden tot aan de Condor Gulch Overlook, zo'n 3 km in totaal.  De enige reden was eigenlijk de hoog opgelopen temperatuur.  Bij het begin van de hike wees de thermometer 30 graden aan, mét een bewolkte lucht.  Dat betekende dus een bijzonder drukkende warmte en na de afgelopen maanden in de ijskelder van België viel die overgang niet bepaald te onderschatten.
Bovendien was dit onze eerste wandeling sinds enige tijd en de 24u-reisdag van gisteren zal ook nog wel wat in de de kleren gezeten hebben.
In het begin stijgt het wandelpad constant zonder echt steil te worden en met voortdurend goede zichten op High Peaks. Na 1,5km komen we aan de Condor Gulch Overlook. Van hieruit heb je kans om condors te zien vliegen.  Wij hadden echter geen geluk en zagen er geen.  Hier maakten we dus rechtsomkeer en daalden terug af naar de wagen.



Bij het Visitor Center aten we nog een banaan en genoten van een koel  drankje alvorens de rit naar de eindbestemming van vandaag, Tulare, aan te vatten.
We reden door een heel afwisselend landschap.  Nu eens uitgestrekte weilanden, dan weer tussen de bergen en gedurende een groot stuk van de 95-East door een heel vruchtbare vallei waar men, zo ver we konden kijken, bezig was met het telen van allerlei groenten en fruit.  Bijzonder indrukwekkend om dergelijke uitgestrekte velden te zien.


Er was ook heel wat "wild life" te zien.  Vooral de eekhoorns schoten langs alle kanten over de weg.  Maar ook heel wat reeën staken de weg over en soms iets te dicht bij de auto...
Hoe hard ik ook remde, een aanrijding met dit dier kon ik jammer genoeg niet meer vermijden...



...ik raakte het nog net met de linker-vóórbumper.  Toen ik in de spiegel keek zag ik het, gelukkig, terug recht krabbelen en verder lopen...op korte afstand gevolgd door een baby-ree.  Hopelijk loopt het nog goed af want dat kleintje was allicht nog niet in staat om zonder zijn mama door het leven te gaan...

We bereiken tenslotte het hotel om 19u30 waarna we nog een lekkere salade gaan eten bij Denny's.

Het weer : San Francisco : kil en grijs, Pinnacles NP : 30° en bewolkt, Tulare : 32° en zon (maar we klagen niet want vanaf overmorgen wordt er hier 42° voorspeld...gelukkig zijn we dan al vertrokken)

Overnachting in Charter Inn & Suites
Aantal km gereden :441

26 juni - Tulare - Sequoia NP - Kings Canyon NP



Na een lekker ontbijt vertrokken we om 8u30 vanuit Tulare richting Sequoia National Park.  Dit park huisvest de grootste bomen ter wereld.  Het zijn niet de hoogste (de Redwoods zijn nog hoger), maar de sequoia’s in Sequoia NP zijn wel in volume de grootste bomen, maw geen enkele boom  bevat een groter volume hout dan deze sequoia’s.

--> alle video's van in de auto worden weergegeven aan 1,5x de werkelijke snelheid <--



We beginnen ons bezoek echter niet tussen de bomen, maar wel met een korte hike naar Moro Rock, een granieten rots.  We klimmen via zo’n 400, in de rots uitgehakte, treden tot we boven kunnen genieten van een panoramisch zicht van 360° over Sequoia en de Great Western Divide.
Moro Rock is tevens geliefd bij rotsklimmers.








Eens terug beneden nemen we de shuttlebus naar Crescent Meadow.  Hier doen we de hike van zo’n 3km.  Deze loopt langs heel mooie bloemenweiden (maar niet meer in deze periode van het jaar...), heel grote sequoia’s, de Chimney Tree en Tharp’s Log.  Hal Tharp bouwde hier een hut in de stam van een omgevallen boom en was daarmee de eerste blanke bewoner van Sequoia.  Hij bracht hier telkens de zomers door waarbij hij zijn vee liet grazen in Crescent Meadow.  Hij bleef er tot Sequoia op 25 september 1890 een National Park werd.








In de Chimney Tree kan men onderaan binnenlopen (echt bukken hoeft niet...) en dan komt men als het ware in een schoorsteen terecht.




Van hieruit gaat het met de auto naar Tunnel Log onder een omgevallen seqouia door, waardoor men ook de ware grootte van deze bomen kan inschatten.




We stoppen nog even bij de Parker Group.  Deze 8, zo goed als niet volledig te fotograferen, reuzen werden genoemd naar de 8 familieleden van Kapitein James Parker die opzichter was in Sequoia National Park van 1893 tot 1894.



en rijden dan door naar de General Sherman Tree, het grootste levende organisme ter wereld. 


Hij is 83,8m hoog en heeft onderaan een omtrek van 31,8m.












Als we terugkomen op de parking stellen we iets bijzonder onaangenaam vast bij onze auto : er zit een barst in de voorruit van zo’n 40cm, pal in het midden, beginnend aan de rechter rand en zo naar het midden lopend.  Toen we gisterenmorgen uit San Francisco vertrokken hadden we al gemerkt dat er een heel klein barstje in de voorruit zat, maar we hadden er verder geen aandacht aan geschonken omdat we dachten dat dit wel zo zou blijven.  Niet dus…
Waarschijnlijk was de barst ineens zo groot geworden door een tijd pal in de brandende zon te staan.
Veel kunnen we op dat moment niet doen en we besluiten dan maar om vanavond vanuit Cedar Grove Lodge contact op te nemen met Alamo.

Na het bezoek aan de General Sherman Tree gaat het noordwaarts richting Kings Canyon NP.  Via de Scenic Byway rijden we naar onze eindbestemming, tevens het eindpunt van deze weg, Cedar Grove Lodge.  Wat een mooie weg is dit, voor een groot stuk langs de Kings River, die zich kolkend een weg zoekt tussen de rotsen.









We stoppen nog eens bij de Grizzly Falls.  Amerikanen die er reeds dikwijls waren vertellen ons dat de waterval nu wel heel kleintjes uitvalt tov “wet years”.  Blijkbaar kan je er dan ook helemaal niet dicht bijkomen zonder risico op natte kleren.  Dit jaar is het echter een “dry year” en dat is aan de waterval ook te zien.




We komen om 18u aan bij Cedar Grove Lodge waar we Alamo contacteren.  Vermits we morgen, op weg naar Yosemite, toch door Fresno rijden gaan we daar een nieuwe wagen ophalen.  We waren heel tevreden over onze auto en hopen dat die van morgen minstens even goed rijdt.


's Avonds, na het eten, is het nog bijzonder aangenaam werken aan de blog, terwijl mijn zoon Kings River vastlegt op de gevoelige plaat.








Het weer : overal erg warm met gemiddelde temperaturen rond de 30 graden.

Overnachting in Cedar Grove Lodge
Aantal km gereden : 214