05 juli - Lake Louise - Lake O' Hara - Lake Louise

Klik hier voor de fotoreeks op Flickr 

Lake O' Hara - Lake Oesa Trail - Yukness Ledges - Opabin Lake - Opabin Prospect - Mary Lake - Lake O' Hara : dat is 13 km / 7 uur lang :

"SPRAKELOOS"

Eigenlijk wilde ik nu stoppen met de blog voor vandaag, om de eenvoudige reden dat bovenstaand woord meer dan voldoende is om onze dag te omschrijven....maar dat kan ik de bloglezers natuurlijk niet aandoen...

Deze morgen dus op tijd vertrokken omdat we het absoluut niet wilden meemaken dat we de hikersbus naar Lake O' Hara zouden missen.  Die was al 3 maand geleden geboekt en we keken er dan ook echt naar uit om dat, volgens velen, pareltje van de Canadian Rockies te kunnen ontdekken.

We komen netjes op tijd om 8u15 aan op de parking waar de oude gele schoolbussen vertrekken.  Gelukkig zie ik onze naam al direct op de lijst staan en we kunnen "inschepen".
Men is heel strikt en wie niet op de lijst voorkomt hoeft ook niet te proberen om alsnog te betalen en mee te gaan op de 11km lange rit naar boven.  Er zijn zelfs nog enkele plaatsen vrij op de bus van mensen die in laatste instantie niet zijn komen opdagen, maar toch worden deze plaatsen niet meer alsnog verkocht.

Het hele gebied rond Lake O' Hara is een enig mooi gebied van woeste, ongerepte natuur en de Canadese overheid wilt dat duidelijk zo houden.  Er zijn slechts 2 mogelijkheden tot overnachten : in de lodge, maar die is altijd volboekt en je komt op een standby-lijst terecht.  Daar kan je echter jaren opstaan vooraleer er een cabin vrijkomt.
Een tweede mogelijkheid is de camping, die eveneens aan heel strikte regels onderhevig is (slechts 30 plaatsen en maximum verblijfsduur is 4 nachten).  Zowel voor de lodge als voor de camping dient men ook met de bus naar boven te gaan.

We betaalden 14,70 Canadese dollar per persoon voor de bustrip en hiervan gaat telkens 1 dollar naar de Trails Club voor het onderhoud van de trails in dit bijzonder ontoegankelijke gebied.  Respect voor de mensen die zich hiervoor, veelal in hun vrije tijd, voor inzetten.
Alles begon met Lawrence Grassi, een Italiaan die hier in 1912 emigreerde om in de mijnen te werken.  Zijn grote passie was echter bergbeklimmen en nadat hij op pensioen was hield hij zich voltijds bezig met het eigenhandig bouwen van trails, vooral in de regio van Lake O' Hara.  Onze schitterende dag van vandaag hebben we dus voor een groot deel aan hem te danken. 
Omwille van de bijzonder harde winters rond Lake O' Hara en de daaruit volgende moeilijke groeiomstandigheden voor de planten en bloemen (het duurt gemiddeld 3x langer dan in normale omstandigheden om er te groeien) wordt ook aan alle hikers, met aandrang, gevraagd om de trails niet te verlaten, geen bloemen en/of planten te vernietigen en geen dieren te voederen.

Na een halfuurtje hotsebotsen komen we rond 9u aan bij "Le Relais / Day Shelter" aan Lake O' Hara waar we aan onze hike beginnen.  

We zijn goed bepakt omwille van de weersvoorspellingen die regen voorzien vanaf de middag.
We zullen echter ook op weergebied een schitterende dag beleven.  We hebben geen druppel regen gehad, en de zon wisselde constant af met wolken.  Daardoor zagen we de meren voortdurend van kleur veranderen en konden we zelfs regelmatig eens onze vest uitdoen en verder stappen in T-shirt.

We komen achtereenvolgens langs de volgende meren, het ene al mooier dan het andere : Lake O' Hara, Yukness Lake, Victoria Lake, Lefroy Lake, Lake Oesa, Opabin Lake, Hungabee Lakes, Moor Lakes, Mary Lake en tenslotte opnieuw Lake O' Hara.

We hadden op voorhand veel van deze hike gelezen en met de grootste bewondering horen spreken en we kunnen alles enkel maar volmondig beamen : het is absoluut de mooiste bergwandeling die we ooit al gedaan hebben (en we hebben er nochtans al heel wat gedaan...).  Er is geen enkel moment van verveling en na iedere bergkam of rots schuilt weer opnieuw een echt pareltje.
Het is ook niet echt een zware wandeling, maar ze vergt wel heel wat concentratie op bepaalde punten, vooral omdat er nog hier en daar sneeuw op de trails ligt en het pad dus niet goed te volgen is.  Soms moet men ook wat improviseren om terug op de trail terecht te komen. Mensen met hoogtevrees dienen er absoluut niet aan te beginnen (althans niet aan het gedeelte van de Yukness Ledges. Hier loopt men echt op een heel smal, bijzonder slecht pad vol met grote rotsen waar men voortdurend dient op/af te klauteren, dit alles met de afgrond pal naast zich.
Wij hebben er 7u over gedaan, maar we hebben ontelbare keren gestopt om foto's te nemen en/of om de rugzakken af te nemen, ons neer te zetten en heel lang te genieten van de uitzichten zoals hierboven.
Om 16u waren we terug beneden en nadat we bijna opgepeuzeld waren van de muggen (gelukkig blijkt onze Off met 40% Deet heel goed te werken) nemen we om 16u30 de bus terug naar beneden.

Wat een geslaagde,  onvergetelijke dag hebben we vandaag beleefd.  Onze dank aan diegenen die ons de tip gaven betreffende Lake O' Hara (Ferry :wink:)...

We hopen dat we jullie via onderstaande foto/videoreeks een beetje kunnen laten meegenieten.
Misschien is het voor deze hoeveelheid foto's handiger om via de link naar Flickr (bovenaan deze pagina) te werken.  Daar staan echter wel geen YouTube-video's of panoramafoto's van Dermandar.

 

Morgen rijden we de Icefields Parkway, wat algemeen beschouwd wordt als één van de mooiste, zoniet dé mooiste, bergweg ter wereld.  Wij hebben hem 3 jaar geleden al eens gereden, in niet te beste weersomstandigheden.  Hopelijk hebben we morgen meer geluk zijn de voorspelling, net als vandaag, helemaal verkeerd...


Het weer : de ganse dag droog, afwisselend zon en wolken, temperaturen schommelend tussen 20° (Lake Louise) en 15-20° (Lake O' Hara).

Overnachting in Lake Louise Inn
Aantal km gereden : 27